Silves

Het weer was inmiddels verbeterd en de weerapps beloofden dat zon een groot deel van de dag zou schijnen, maar dat het in ruil daarvoor ‘s nachts koud zou zijn en dat klopte. Gelukkig heb ik extra warme wollen dekens bij me, want het is ook met zon nog steeds januari en winter!  
We reden van Lagos naar Silves, een bergstadje schuin boven Portimão en iets landinwaarts, omdat dat de enige suggestie was die ik kreeg als ik naar een interessante plaats vroeg. Lopen en vooral omhoog lopen is nog steeds lastig en de camperplaatsen lagen te ver van het oude stadje, dus reed ik met behulp van de navigatie eerst naar een parkeerplaats zo dicht mogelijk bij het ‘Kasteel’ van Silves, een enorme vesting bovenop het stadje, zodat we die konden bekijken. 

Dat had ik beter niet gedaan. Nergens was aangegeven dat een camper niet in het stadje zou passen, ook niet door de navigatie die ingesteld is op een camperbus, tot we bijna bij de beoogde plek waren en een straatje in moesten rijden met een verkeersbord ‘Verboden voor voertuigen van meer dan 2 meter breed’. Mijn camperbus is niet breder, maar wel lang en ik vermoedde bochten - een zag ik er al opdoemen-,  die met een wegbreedte van iets meer dan 2 meter waarschijnlijk onneembaar zouden zijn. Wat nu? Eenrichtingsverkeer, dus terug was geen optie.
Een Engels stel schoot te hulp. De man zei dat ik het straatje linksaf moest nemen dat naar beneden liep. Nooit zomaar iemand op zijn mooie ogen geloven! Dat deed ik helaas wel en ik reed een stuk naar beneneden om vervolgens in een impuls op mijn rem te gaan staan, want dit straatje leek verderop nog smaller en liep met een bocht heel erg stijl naar beneden.

Goede raad was duur: Achteruit omhoog was te stijl voor mijn zware bus, negentig graden rechtsaf was een te smal steegje en links een schuin en volgeparkeerd pleintje. De bus bleef middenop de weg staan terwijl ik met de Engelsman de straatjes verkende. Onmogelijk om verder te rijden: het smalle straatje eindigde na veel bochtjes bij een minipleintje bovenaan een trap. 

Gelukkig raak in in zulke situaties niet in paniek, maar doe ik wat moet. De enige optie was terug. Catalina was gelukkig al uitgestapt, want één eventueel slachtoffer leek me genoeg. Ik startte de bus en draaide hem op hoop van zegen zover mogelijk tussen de geparkeerde auto’s in. Daar stond ik dan. Ik blokkeerde nog steeds de weg en stond nu schuin én eng ver naar rechts overhellend, maar niet ver genoeg om te draaien. Publiek was ruim aanwezig en de kelner van het restaurantje aan het pleintje begon zich er ook mee te bemoeien. Uiteindelijk heb ik iedereen weggesnauwd ( sorry 😏) en aan de Engselman gevraagd om me met keren te helpen. Na veel steken bleek de bus nét met z’n kont in het steegje te passen en kon ik draaien. Vol gas reed ik naar boven en stond terug op het kruispunt waar de Engelsen me te hulp waren geschoten. Het was gelukt!
Catalina had de Engelsman al uitgebreid bedankt zodat ik niet terug hoefde te lopen, want ik blokkeerde nog steeds het verkeer en ze stapte in. Nu nog het stadje tegen het verkeer in uitrijden. Een oude Portugees had alles gezien en zei -zoveel begreep ik- dat ik dat gewoon toeterend moest doen, maar ik had al genoeg aandacht gehad en reed met alleen de alarmlichten aan zonder verdere problemen knipperend het stadje uit.

Niet ver van het Kasteel bleek er een camperplaats te zijn waar gelukkig nog net plek was. Waarschijnlijk had ik die niet gevonden omdat het in de zomer in Silves te warm is om te kamperen. Hij is daarom alleen in de wintermaanden open en staat niet op de geijkte plaatsen vermeld. De campers en caravans stonden er hutje mutje naast elkaar geparkeerd en de mensen zaten waar plaats was. Alles was keurig netjes, maar een beetje raar. Het terrein had n.l. een slagboom die tussen 17.00 en 9.00 uur dicht ging en bleef en er waren wel douches en wasmachines, maar geen toiletten aanwezig en je moest cash afrekenen.
 

Toch bleven we twee nachten, want Silves was al deze moeite meer dan waard! Wat een mooi en relaxt stadje. Heel oud en heel stijl, met o.a. de Ponta Romana uit de Romeinse tijd: een voetgangersbrug over de Rio Arade die onderlangs Silves loopt. In de tijd van de Feniciërs en later de Romeinen, was Silves een belangrijke handelsstad voor lokale producten zoals olijfolie en kurk. Rond 716 werd de stad veroverd door de Mooren en bouwden zij het indrukwekkende kasteel dat vandaag de dag nog trots overeind staat.
Het leek of niemand in Silves haast had en iedereen was vriendelijk. We bekeken de vesting en de archeologische vondsten waaronder een enorm overdekt basin voor de opslag van water en de resten van een voormalig landhuis uit de Moorse tijd met tuinen, vijvers, een badhuis en meer. We liepen door het stadje en bekeken het. We kochten op de zaterdagmarkt naast de Mercadona Municipal lokale groenten en fruit en in de Mercadona olijven, want daar zijn we allebei gek op en we dronken heerlijke Portugese koffie op terrasjes.

Na twee nachten in Silves trokken we op zondag tevreden verder. We reden op goed geluk naar Loulé, wat ook een mooie stad zou zijn. Wat we daar meemaakten vertel ik de volgende keer.