En daar is ze dan: Leylyn Felice Lilaí de Lijser

Van tergend langzaam, naar ‘waar blijft de tijd’? Opeens zijn we meer dan een week verder en in die week is er heel veel gebeurd, terwijl de tijd lijkt te hebben stilgestaan. En nu ben ik dus oma van het liefste en mooiste kindje dat er is. Een klein, maar sterk meisje dat heel tevreden en gelijkmatig doet wat ze moet en geen last lijkt te hebben gehad van haar moeizame geboorte. Leylyn is op 24 juli geboren in het ziekenhuis omdat het té lang duurde en haar mamma Anne-May uitgeput raakte. Samen met pappa Eltjo mochten ze de twee verplichte dagen in het ziekenhuis van Vilafranca del Penedès in een apart kamertje verblijven. Leylyn, een zondagskindje, is de rest van haar leven verbonden aan dit Catalaanse stadje en zal het in de toekomst moeten opgeven en in officiële papieren zien staan als haar geboorteplaats. De naam Leylyn (letterlijk leeg, ongeclaimd land), is een oude Angel-Saksiche naam die terug te vinden is in plaatsnamen en in bijvoorbeeld leylijnen, rechte veronderstelde energielijnen over de aarde die vaak leiden naar archeologische en prehistorische vindplaatsen als Stonehenge, hunebedden, heilige bomen, oude kerken e.d. Vrij vertaald betekent de naam zoiets als niemandskind of vrij mens, wat ik prachtig vind, maar dit terzijde.

De volgende dag mochten opa Erik, oma Karin en ik komen kennismaken en feliciteren. Zo’n klein volmaakt popje, nog helemaal verkreukeld en teer. Ik kon er geen genoeg van krijgen om haar te bekijken en vast te houden. Gelukkig mochten ze de dag erna naar huis omdat het met mamma en kind goed ging. Thuis was het wennen geblazen, want alles is nieuw met een eerste kindje. Gelukkig is Eltjo onvermoeibaar als het om Anne-May en Leylyn gaat, die beiden vooral moesten slapen en verzorgd worden. Ook de oma’s waren paraat. Zij hadden voor thuiskomst het huis, de dieren en de tuin verzorgd en vanalles gedaan om zorgeloos te kunnen herstellen. Dus waren de kasten vol eten, de was gedaan en alle bedden e.d. verschoond. Omdat er maar geen eind aan de hitte kwam en het inmiddels drukkend heet was, werd er zoveel mogelijk ‘s morgens voor tienen en ‘s avonds na zevenen gewerkt en schuilden we het grootste deel van de dag in de schaduw en binnen tot het ‘s avonds genoeg afgekoeld was. De lucht trok donderdag eindelijk dicht. Eltjo’s ouders vertrokken die morgen en het heeft ‘s middags zelfs heel hard geregend. De bewolking hield een paar dagen aan en het regende nog één keer een beetje, zodat we een paar dagen verlost waren van de koperen ploert en het droge land zchtbaar opknapte. Zelfs het bladerdak van de belangrijkste schaduwbomen op het terras - die het meest lijken op enorme, eindeloos vaak geknotte Linden- is verdicht. Het is daar nu -zeker met wat wind- zelfs op het heetst van de dag redelijk goed uit te houden.

Mijn camper heb ik -met toestemming- enigszins in de schaduw van een amandelboom een eindje van het huis vandaan gestationneerd op het land van de buurman; een oudere, vriendelijke Catalaanse wijnboer die de gewoonte heeft om ‘s morgens voor het heet wordt op zijn tractor in zijn nakie iets op zijn land te doen en vrolijk zwaaiend voorbijkomt. De eerste keer dat hij mij zag, schrok hij, maar omdat ik vriendelijk groette, gaat hij er gewoon mee door. Jammer genoeg spreken we elkaars taal niet, dus een praatje met deze vrolijke eigenheimer zit er niet in.
Omringd door eindeloze velden is het er ‘s nachts pikdonker en doodstil. Ik hoef niet bang te zijn dat iemand hier ongevraagd het onverharde hobbelweggetje oprijdt, dus kan ik alles wat een hor heeft open laten staan, waardoor het lekker afkoelt en ik heerlijk slaap. In de schaduw van de camper in de koelte van de morgen met een kopje koffie wakker worden, is een goed begin van de dag die vooral gevuld is met de zorg voor mamma en baby. En zo gaat de tijd ongemerkt snel voorbij.

Inmiddels is Leylyn al weer 8 dagen oud en haar pappa en mamma beginnen te wennen aan het ritme van een baby: luiers, voedingen, wassen enz. Dit kleine meisje houdt zonder probleem drie volwassenen de hele dag zoet! Ze sputtert wel eens wat, maar echt huilen heb ik nog niet gehoord; ze is vooral een tevreden baby die goed drinkt en groeit en veel slaapt, gelukkig ook ‘s nachts vooralsnog….. en ik hoop dat dat zo blijft!

Ik geniet intens van mijn kleindochter, het prille gezinnetje en het wonder van zo’n nieuw leven, dus neem ik de hitte in Spanje voor lief. Nog een stukje Hollandse zomer meemaken lijkt me echter heerlijk, dus zodra ik denk dat ik overbodig ben, stap ik in de camper en rij ik zo snel als ik kan terug. Hopelijk kan ik onderweg nog wel wat genieten van al het moois dat ik tegenkom, want op de heenweg had ik door onrust gedreven voor weinig dingen aandacht. Die aandacht begint langzaamaan terug te komen. Zaterdag was het markt in Vilafranca del Penedès en toen kon ik alweer genieten van de fietstocht erheen, de mensen en de sfeer daar en vanavond heb ik heerlijk een uurtje in de omgeving rondgefietst. Dat komt dus wel goed met mij, maar tot het zover is, besteed ik mijn tijd met liefde aan Leylyn, Anne-May en Eltjo.