Waarom ben ik toch zo eigenwijs?
2 november 2021 - Saint-Léger-sous-Beuvray, Frankrijk
Vandaag wilde ik de Keltische opgravingen in Bibracte en het bijbehorende museum bekijken, maar ik had geen zin om de camper in te pakken en omdat het volgens Jan, de campinghouder, goed te doen was op de fiets, kleedde ik me dik aan nam handschoenen, regenjas en paraplu mee en zette Gilles in z’n mandje. Het was somber en koud weer, maar gisteren klaarde het ook op, dus had ik er moed op.
Dat viel tegen, de berg op, ook mét elektrische fiets, want ik én Gilles én spullen dat weegt blijkbaar meer dan mijn fietsmotor kan hebben en mijn benen zeker. Maar Jan had uitgelegd hoe ik zo vlak mogelijk kon rijden, dus gaf ik de moed niet op. Voor ik goed en wel op pad was, waren mijn mijn benen verzuurd en mijn energie op. Gelukkig ging het al gauw bergafwaarts: hard!
Waar ik nou ben misgegaan weet ik niet, maar de weg omlaag eindigde in een bospad vol bladeren, gevallen kastanjes en zo nog wat. Omdat ik erg ver gedaald was, had ik niet de puf om de berg terug op te rijden. Bovendien gaven twéé navigatiesystemen aan dat dit een route was, dus eigenwijze Hollander die ik ben, hoopte ik op snel een afslag, betere weg of iets dergelijks. Maar bergen zijn geen vlak Hollands landschap, dus dat werkt anders, dat heb ik vandaag voor goed geleerd. Na nog een kilometer kon ik niet meer fietsen….
Dan maar lopen. Gilles op zijn eigen benen en de rugzak op mijn rug, want die fiets was zo al zwaar genoeg om over het rotsige, natte, bebladerde, steigende en dalende pad te duwen.
Om een lange, vermoeiende tocht kort te maken: gelukkig ben ik óók halstarrig en een doorzetter, dus kwam ik na 2 uur aan bij het museum. De regenbuien onderweg hebben Gilles en ik gezellig onder de paraplu afgewacht en we hebben zelfs ergens tien minuten op een plastic zakje in het bos in de zon zitten uitrusten.
Het museum was de moeite waard!
Ik weet nu meer van de Keltische beschaving die hier bloeide vóór ze door de Romeinen verdreven werd.
De opgravingen op een kwartier lopen op de top van de berg bewaren we voor een volgende keer: een mens moet iets te wensen overhouden ;)
Gilles had samen met de fiets onder een afdakje geduldig op me gewacht en ze hadden veel bekijks.
De jonge cassière van het museum sprak gelukkig wat Engels en zij kon me uitleggen dat als ik linksaf de weg volgde, ik vanzelf terug bij de camping zou komen. En dat was zo en gíng snel! Bijna de hele weg roetste ik zonder trappen de berg af en was in 12 minuten bij mijn camper…
Afgelopen donderdag is Brigitte Luuring overleden. Donderdag afscheid en de cantorij zingt tijdens de ceremonie.
Wat verdrietig dat Brigit is overleden. Fijn dat de cantorij zingt! Dat zal Niek wat troosten
Ik kan niet zeggen dat ik de Morvan als mijn broekzak ken, maar heb wel 17 jaar aan de rand ervan gewoond en hij is zo mooi groen en mossig, omdat hij van graniet is en de vele regens niet wegzakken
Home country!
Bibracte is de trots van het Keltisch verleden, kocht 2 paar oorbellen daar waarvan er van elk paar prompt 1 kapot viel
Voor de warmte moet je nog even doorstoten, die begon bij mij altijd in Autun
Bonne route!
Als je een mailbericht wil krijgen wanneer ik een nieuw verhaal vertel, kun je je mailadres op de maillijst zetten óf steeds op de link klikken. Groetjes!
Ja, heb ik weer, maar achteraf kan ik om mezelf lachen en ben ik ook blij dat het goed afgelopen is.
Ik trek vandaag door naar het zuiden op zoek naar warmer weer.
Wij vertrekken morgen… lopen elkaar dus mis maar blijf je volgen…. Hoop dat je de Morvan de moeite waard vond!
Goeie reis morgen en sterkte met het afscheid van je vriendin!
Je bent al in zuidelijke contreien neem ik aan. Nou op naar de zon. Hier ook op en neer met het weer.
Groetjes Els
[email protected]