Onverwachte avonturen

De reis schiet lekker op en dat was min of meer de bedoeling. Ik wilde voor de kerst in de Algarve bij mijn zoon en schoondochter zijn, maar ik wilde ook onderweg van alles doen en bekijken. Dat laatste is maar gedeeltelijk gelukt, want de route is voor dit jaargetijde slecht gekozen. Een keer natregenen is niet erg, maar als je schoenen en jas niet meer willen drogen, wordt alles moeizaam. De regen drijft me dus voort, waardoor ik nu al op tweederde van de reis ben.  Wat ik wél gedaan en bezocht heb, was de moeite waard en verdient een verslagje.

Ik begin met Donostia, zoals de Basken hun stad noemen, oftewel San Sebastián. Wat een aantrekkelijke stad! Welvarend, prachtig gelegen aan de golf van Biskaje lijkt hij met 2 stranden aan intieme baaien klein en overzichtelijk, net als de oude stad. Maar de rest van de stad zelf ligt ruim opgezet aan weerszijden van de Urumea Itsasadarra, de rivier, en klimt tegen de bergachtige heuvels op. Overal zijn voorzieningen: brede goed ingerichte trottoirs en boulevards, fietspaden, parken met bankjes, veel groen en een kabelbaan, liften en verkeerstunnels, alles om de stad toegankelijk te maken.  Er is zelfs een speciale fietstunnel van 1,5 km, dwars door een berg die fietsen wel heel aantrekkelijk en makkelijk maakt in deze stad met veel hoogte verschillen.

Ik heb de stad vooral bewonderd op de fiets, want toen ik aan het eind van de middag aankwam was het zo heerlijk warm, dat ik daar vooral van wou genieten. Het was wel de bedoeling om van alles te bekijken, maar ik kwam er niet meer aan toe omdat het eerder ging regenen dan was voorspeld. De dag na aankomst ben ik op goed geluk met de fiets op pad gegaan in de richting van de kust.  Gilles mocht op de camper passen, want ik had geen idee wat ik zou gaan doen. Het was 20 graden en zonnig. Op het eerste strand gebeurde vanalles: er werd gezwommen, gesurfd, gekanood, hard gelopen enzovoort. Er loopt een boulevard langs de baai, dus kon ik fietsend rondkijken. Het strand eindigde onderaan een hoge muur, naast een prachtig oud gebouw dat als bibliotheek ingericht was. Ik keek uit over de prachtige baai met zicht op een eiland en de woeste doorgang naar de zee ernaast. 
In de verte zag ik wat oude huizen tegen een berg aan liggen en ik besloot er te gaan kijken. Het bleek een haventje te zijn met aan het eind van het buurtje een lift waar ik met mijn fiets mee naar boven mocht. Dat was onverwacht! De lift eindigde aan het begin van een weg met fietspad, bovenop de berg waarachter de oude stad ligt. Hoge oude muren beschermen die tegen de zee, maar de golven slaan er zo hard tegen, dat ze regelmatig overslaan tot grote hilariteit van wandelaars en fietsers die níet kletsnat worden. De weg liep rondom de berg naar beneden en eindigde bij de oude stad die aan de rivier tussen de twee stranden ligt. Ik keek even rond en besloot die de volgende keer te bekijken, omdat ik eerst de stad als geheel wilde verkennen. Ik fietste verder en verder langs de rivier en door de zijstraten.
Toen ik er genoeg van had, keek ik op Google maps, maar we zijn nog steeds geen vrienden, want de fietsroutes kloppen nooit en gaan over voor fietsen verboden of onbefietsbare wegen, dus fietste ik weer eens verkeerd. Ik moest een berg over, wat dus niet mocht, of helemaal terug fietsen. Er liep wel een fietspad de andere kant op en omdat ik daar in elk geval op mocht rijden, volgde ik die in de vermoedelijk juiste richting terug, terwijl ik de stad verder bekeek. Totaal onverwacht reed ik een fietstunnel in die eindeloos leek. Ik fietste nieuwsgierig door en kwam in een vaag bekende omgeving uit. Opeens herkende ik de straat en fietse terug naar de Camperplaats, waar Gilles me verwelkomde. 
 

De volgende dag probeerde ik met Gilles achterop de ingang van de fietstunnel terug te vinden, maar dat lukte niet. We zijn dus maar gewoon naar het strand gefietst, waar Gilles het heerlijk vond. Het mooie weer was inmiddels omgeslagen, het was bewolkt en een stuk kouder, maar ook die morgen werd er gezwommen en er voer een eenzame kano langs. Toen Gilles lang genoeg gelopen had om ‘s middags rustig in de camper te blijven, fietsten we terug. We waren er bijna toen het een paar uur eerder dan voorspeld begon te regenen. Zo hard, dat ik besloot om San Sebastián in betere tijden opnieuw te gaan bekijken, de camper rijklaar maakte, in de stromende regen mijn lege watertank vulde en vertrok naar Bilbao.

Het is inmiddels bedtijd, dus vertel ik morgen verder. Welterusten