Siena

Meestal zie ik vooral de voordelen van reizen met een camper, maar niet altijd. Met een prachtig uitzicht op een ravijn zit ik op een onmogelijk plek langs de weg te wachten tot de Abdij Monte Oliveto Maggiore in Asciano opengaat. Ik dacht bij de abdij te kunnen parkeren, maar dat klopte niet helemaal. In ieder geval niet door campers. Daar kwam ik achter toen ik me op een smal en steil weggetje tussen muurtjes bevond met naast mij in een onmogelijke hoek slagbomen naar de parkeerplaats, die net breed genoeg waren voor een van die kleine Fiatjes waar iedereen hier mee rondrijdt. Gelukkig kan ik inmiddels aardig met mijn camper overweg en ben ik stukje bij beetje gedraaid en teruggegaan. Er bleek een bord ‘verboden voor campers’ te staan, maar dat had ik gemist…. De enige plek waar ik wel kan staan,  is op 15 minuten berg opwaarts. Nog even, en dan ben ik geen Hollands weideschaap meer, maar een Italiaanse berggeit. 

Na een paar heerlijk zonnige niksdagen in Pomarance, waren we gisterochtend vroeg vertrokken naar Siena. Ook deze route was weer adembenemend mooi. Nu kon ik zien wat ik op weg ernaar toe in het donker gemist had. Toscaanse heuvels -of zijn het bergen- in al hun glorie én in herfsttooi én met heel slechte, steile weggetjes met heel veel haarspeldbochten met enge zijkanten.

Vanmorgen heb ik de Kathedraal van Siena bekeken. Het was mijn tweede poging en de moeite waard! Gistermiddag wilde ik dat al en ik had Gilles meegenomen, voor hij té zielig werd van alleen achterblijven. Omdat ik overal mensen met hondjes zag, leek het oké, maar ik bleek Gilles niet alleen buiten vastgezet achter te mogen laten…. Ik had hem in een koel hoekje gezet om zelf iets te bekijken en toen ik buiten kwam, lag hij doodgemoedereerd op me te wachten: met een pootje opgetrokken lag hij lekker rond te kijken en begreep niks van die 4 beveiligers die rond hem stonden te overleggen wat ze met hem moesten doen…. Ik kwam er met een uitbrander en een waarschuwing vanaf en mij werd duidelijk gemaakt dat een hond in Italië alleen op straat achterlaten volgens de wet nooit mag.
 

Maar ook in Siena mocht ik nergens parkeren, dus stond ik buiten de stad op een enorm groot en afschuwelijk parkeerterrein tussen twee drukke wegen. Zestig (!) plekken voor toerbussen en 7 voor campers. Terug naar de camper en opnieuw een klimtocht van 20 minuten was geen optie, dus hebben Gilles en ik samen Siena verkend en het mooie stadje bewonderd. Wel koud! In de zomer zijn die zonloze straten vast een verademing, maar nu eind november gold dat niet. In een van die straten zag ik in de verte de zon schijnen en daar aangekomen opende zich voor onze ogen het prachtige,  zonovergoten en ongetwijfeld mooiste plein van de stad:  het Piazza del Campo, vol genietende mensen. Op een van de terassen heb ik koffie gedronken en daarna zijn we teruggelopen naar de camper. Het was inmiddels al over vieren en hier deel je als voetganger elk weggetje met auto’s, scooters, wielrenners, mountainbikers en busjes en nu het al om 16.45 begint te schemeren,  vind ik dat met een hond onverantwoord.

We waren ‘s morgens best vroeg vertrokken, dus was het wel genoeg voor een dag en we hebben de parkeerplaats met gordijntjes buitengesloten en het lawaai van de weg genegeerd.