Nog even over Saint-Raphaël
11 november 2021 - Saint-Raphaël, Frankrijk
Inmiddels ben ik in Latte, Ventimiglia, Italië en zit ik op een kiezelstrandje te schrijven en te kijken naar een paar surfers terwijl Gilles lekker rondstruint.
Ik kijk nog even terug op mijn verblijf bij de haven van Saint-Raphaël, waar ik helaas niet langer dan twee nachtjes mocht blijven. Wat voelde ik me daar heerlijk! Ik realiseer me dat ik me eigenlijk altijd goed voel bij water en boten in de buurt. De sfeer in zo’n jachthaven lijkt wel wat op het vrije en vrijblijvende camperleven. Ieder doet zijn ding, is vriendelijk en laat elk zijn gang gaan, veel mentale ruimte dus, waarbij ik gedij. Nadat ik lang geleden een paar keer op de Waddenzee gezeild had, miste ik thuis de wijdsheid van het water en wist ik het zeker: “In mijn volgende leven word ik kapitein”.
Saint-Raphaël is behalve een moderne jachthaven en toeristenplaats ook heel oud. Omdat ik iets met de naam Raphaël of Rafaël heb - ik wilde mijn zoon zo noemen, maar dat vond zijn vader te buitensporig- ging ik op zoek naar een bijbehorende kerk of zoiets. Er bleek tussen alle nieuwbouw niet alleen een romaanse kerk te zijn die aan hem gewijd is, maar ook een archeologisch museum, gevestigd in oud, 12e eeuws gebouw, destijds de pastorie van het nog oudere kerkje van Sant Raféu. Ik bezocht beide.
In het museum leerde ik dat deze streek aan de Middelandse zee altijd al bewoond is, zolang er mensachtigen bestaan. Van het Paleolithicum tot de IJzertijd zijn er resten gevonden: van Homo Érectus, Homo Neandertalensis en Homo Sapiens. Grotbewoning, Grotschilderingen, Menhirs, pijlpunten, ijzeren potten, noem het en het museum heeft het.
Het museum heeft ook heel veel Romeinse schatten uit de 1e eeuw. Die zijn vooral opgedoken of afkomstig uit onderwateropgravingen: ankers, enorme hoeveelheden amphoren, munten en zelfs kolommen. In het bijbehorende romaanse kerkje, dat bouwdelen van vele verschillende perioden bevat en indrukwekkend is in zijn eenvoud, zijn Crypten uit de Romeinse tijd te zien. Ik voelde hoe oeroud de bewoning hier is. Generaties en generaties voor me geven me zowel een gevoel van nietigheid als eeuwigheid.
Ik heb zelfs vierkante toren beklommen om de omgeving te bekijken. Dat kon, want het kerkje is gerestaureerd en de toren net als de Cryptes toegankelijk gemaakt.
De romaanse Basilique Notre Dame de la Victoire is een kerk die intensief gebruikt wordt. Je ziet er de verstreken eeuwen, maar het mooiste vond ik naast de gebrandschilderde ramen een prachtige oude plafondschildering van de Aartsengel Raphaël.
Ik ga langzaam maar zeker naar mijn vriendin die in de buurt van Rome woont! En als ik het reizen dan nog niet beu ben, ga ik daarna waarschijnlijk naar Spanje
Ik heb idd even overwogen om uit te stappen in St.Tropez, Cannes, Nice en Monaco😁🤣. Maar ja, in zulke drukke en volle plaatsen je camper parkeren is nog niet zo makkelijk en nergens campings open!!
Overigens is sightseeing terwijl je er met een slakkegangetje doorrijdt ook niet verkeerd. Het rijreisverslag volgt nog.
En Fréjus en Saint-Rafaël waren goede concurenten en hebben mijn voorkeur. Ik heb daar even overwogen om op de kade te gaan zitten met een duim omhoog, maar alleen (te) jonge mannen trotseerden het herfstweer. Helaas 😂
Ik had geen idee waar ik aan begon, maar vind het een hele mooie ervaring!
Groetjes!